ΑΝΤΙΟ ΑΝΘΡΩΠΙΑ

«Ο Πολιτισμός ενός έθνους διακρίνεται από τον τρόπο, με τον οποίο οι άνθρωποι συμπεριφέρονται στα ζώα»
Μαχάτμα Γκάντι

Καλάβρυτα 26/3/2010 21ος αιώνας

Σήμερα στην είσοδο των Καλαβρύτων σε μια άκρη του δρόμου βρήκαμε ένα αδέσποτο σκυλάκι χτυπημένο (απ ότι μάθαμε εκ των υστέρων από χθες το πρωί!!! ) να σφαδάζει. Δεν μπορούσε να κουνηθεί , δεν μπορούσε να πεθάνει , πονούσε.

Επιτόπου απευθυνθήκαμε όπου καταλαβαίναμε μιας και δεν υπάρχει στα Καλάβρυτα κάτι οργανωμένο ώστε να υπάρχει μέριμνα. Γυρίζαμε λοιπόν απ το πρωί στους κτηνιάτρους , στην αστυνομία, στο δασαρχείο , στον δήμο. Κανείς δεν δήλωνε αρμόδιος και μας έστελναν ο ένας στον άλλον. Μάθαμε μάλιστα ότι δεν υπάρχει στην περιοχή ένεση για ευθανασία άρα… "λυπάμαι πολύ παιδιά μου , δεν υπάρχει οργάνωση δυστυχώς…" - «παράτα το να πεθάνει …" - "πέταξτε το παραπέρα…" - «ένα τουφέκι να ησυχάσει…" ακούσαμε τέτοια πολλά. Χειρότερο απ τα λόγια όμως ήταν τα βλέμματα . Αυτά που μας ατένιζαν με συμπόνια σα να χαμε πάρει τον κακό τον δρόμο.. . ή άλλα βλέμματα αυστηρά που νιώθαμε να μας χουγιάζουν : " δε μας παρατάτε ρε με το παλιόσκυλο , εδώ ο κόσμος χάνεται και η γριά ξεροχτενίζεται…".

Αφού είδαμε κι αποείδαμε απευθυνθήκαμε στην φιλοζωική της Ακράτας να λάβουμε οδηγίες. Οι άνθρωποι εκεί ενδιαφέρθηκαν αμέσως , έκαναν ενέργειες ώστε να βρεθεί το φάρμακο της ευθανασίας ,μίλησαν με την δημοτική αρχή και αφού τους κούρασαν με την επιμονή τους κανονίστηκε αυτοκίνητο του δήμου να φέρει το φάρμακο και η τοπική κτηνίατρος να κάνει την ευθανασία. Όπως και έγινε στις 4.30 το απόγευμα.

Απόγευμα πια κάθομαι και αναλογίζομαι όλα αυτά που συνέβησαν σήμερα. Η ένταση έχει πια κοπάσει και στο μυαλό μου έρχονται ξανά οι εικόνες. Τα μάτια του πονεμένου ζώου , τα σκληρά βλέμματα των ανθρώπων , δυο "αναρμόδιους" νεαρούς να το μεταφέρουν με συμπόνια προς το κτηνιατρείο , μια κοπέλα να κλαίει στη θέα των λυγμών του , την ένεση και την τελευταία του ανάσα που μ ανακούφιση άφησε πάνω στην καρότσα ενός αγροτικού, αφήνοντας μάς εδώ, σε μια κοινωνία που πίσω από μπλεγμένες αρμοδιότητες έχασε την ανθρωπιά της. Μια αυτοδιοίκηση που θεωρεί περισσότερο πολιτισμό τις Αυγουστιάτικες εκδηλώσεις & τις παρελάσεις από την περίθαλψη ενός χτυπημένου ζώου. Ανάμεσα σε μάτια που σε κοιτούν παράξενα σαν κάνεις το αυτονόητο…

"Γνώρισα τους ανθρώπους και αγάπησα τα ζώα. "

Μ. Λουντέμης