Μια έντιμη ματιά στον καθρέφτη...Αντί προλόγου

Θυμάστε τα Καλάβρυτα πριν από το Χιονοδρομικό Κέντρο;

Οι παλαιότεροι σίγουρα τα θυμούνται. Αλήθεια πόσα και πόσα δεν έχουν αλλάξει στην μικρή μας πόλη από τότε!
Δεν είναι σκοπός του άρθρου αυτού να κρίνει αν τα πράγματα είναι καλύτερα ή χειρότερα μιας και έννοιες όπως το καλό και το κακό είναι συχνά υποκειμενικές. Άλλωστε υπάρχει μια βασική αρχή στη ζωή που απαιτεί να παραχωρούμε πάντοτε κάτι ώστε να αποχτήσουμε κάτι άλλο.
Και εμείς θαρρώ αποχτήσαμε ότι θα ονειρευόταν κάθε μικρή ορεινή επαρχιακή πόλη αυτής της χώρας.
Έναν πόλο έλξης , έναν μοχλό ανάπτυξης ,έναν λόγο να μην ερημώσει ο τόπος , να μην φύγουν οι νέοι για τις πόλεις , ένα καλύτερο βοιωτικό επίπεδο για εμάς και για τις οικογένειές μας.
Το τι παραχωρήσαμε ως αντάλλαγμα για όλα αυτά, είναι κάτι πολύ σοβαρό για να το αναλύσουμε σε ένα τόσο μικρό εναρκτήριο άρθρο .Είναι όμως ένα πολύ καλό θέμα για αυτοεξέταση...
Για να φτάσει όμως ένας άνθρωπος ή ακόμα περισσότερο μια κοινωνία να κοιτάξει κατάματα τον εαυτό της στον καθρέφτη , να δει τα λάθη της, να τα αποδεχθεί και αν μπορεί να τα «αγαπήσει» διορθώνοντας τα, χρειάζεται πάνω από όλα έντιμη στάση και βαθιά ωριμότητα.
Παράλληλα απαιτείται ενόραση από την κοινωνία αυτή ώστε να διαχειρισθεί σοφά και όχι λαίμαργα την οικονομική ανάπτυξη του τόπου , καθώς και τα επακόλουθά της, χωρίς να αλλοιώνεται ή να γίνεται έρμαιο των σειρήνων του νεοπλουτισμού.
Πάνω απ’όλα χρειάζεται οξυδερκή ματιά , ώστε να αντιλαμβάνεται τι κρύβεται πίσω από τα φαινόμενα και χωρίς να επαναπαύεται στις δάφνες της χαριεντιζόμενη , να προετοιμάζεται για την επόμενη και την μεθεπόμενη μέρα έστω και αν τα οφέλη δεν θα τα καρπωθεί η ίδια αλλά μια επόμενη γενιά.
Είναι γεγονός πως με την δημιουργία του Χιονοδρομικού κέντρου τα Καλάβρυτα γύρισαν για πάντα σελίδα. Οι περισσότεροι από τους κατοίκους της περιοχής έχουν πια άμεση ή έστω έμμεση σχέση με την πορεία του κέντρου λόγο του πλήθους των επισκεπτών που προσελκύει αυτό κάθε χρόνο. Η οικονομική εξάρτηση της περιοχής από την χιονοδρομία είναι πλέον κάτι που κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει.
Το Χ/Κ Καλαβρύτων αποτέλεσε την τελευταία 20ετία το έναυσμα για πολλές και μεγάλες ιδιωτικές επενδύσεις στα Καλάβρυτα και την γύρω περιοχή. Ο τόπος εξελίχθηκε σε δημοφιλή χειμερινό τουριστικό προορισμό (για τα ελληνικά πάντοτε δεδομένα) αποσπώντας μεγάλο μερίδιο από την χιονοδρομική αγορά της χώρας.
Ωστόσο όλα αυτά τα γεγονότα δε είναι απαραίτητα αποδείξεις χιονοδρομικής παιδείας ή χειμερινής τουριστικής κουλτούρας για την περιοχή μας. Βρισκόμαστε δυστυχώς ακόμη μακριά από τέτοιες έννοιες και αν θέλουμε να έχουμε μέλλον σαν πόλη στο συγκεκριμένο τουριστικό κομμάτι θα πρέπει πάση θυσία να αφυπνιστούμε και να κοιτάξουμε με τόλμη μπροστά. Πριν απ αυτό όμως πρέπει να αντιληφθούμε την κατάσταση που επικρατεί γύρω μας και να προσαρμοστούμε ανάλογα στις νέες ανάγκες της εποχής.
Είτε το θέλουμε ,είτε όχι οφείλουμε να κατανοήσουμε πως χρόνο με το χρόνο οι συνθήκες στο Χ/Κ αλλάζουν, οι πίστες αλλοιώνονται, τα μηχανήματα γερνούν , οι άνθρωποι κουράζονται με τα ίδια και τα ίδια, μπουχτίζουν, ταξιδεύουν , κοιτούν παραπέρα ,μπορούν πια να συγκρίνουν, να δέχονται ή να απορρίπτουν .
Από την άλλη μεριά ένας μεγάλος κίνδυνος : το κλίμα, ελλοχεύει δίνοντας συνεχώς σημάδια των αλλαγών του. Πρόσφατες μελέτες μιλούν για την ανάγκη προσαρμογής πολλών ευρωπαϊκών χιονοδρομικών κέντρων σε μεγαλύτερα υψόμετρα.

Eχουμε αναρωτηθεί ποτέ : στ'αλήθεια πού βαδίζουμε; Ποιες προσαρμογές πρέπει να κάνουμε ; Βάση ποιου σχεδίου προχωράμε; Ή μήπως δεν υπάρχει σαφές σχέδιο;
Οι καλές προθέσεις από μόνες τους δεν αρκούν!

Η υπόθεση Χ.Κ.Καλαβρύτων και η ανάπτυξη της χιονοδρομίας στην περιοχή δεν είναι υπόθεση ούτε ενός , ούτε δυο ,ούτε πέντε ανθρώπων στα Καλάβρυτα. Είναι υπόθεση που αφορά όλους μας .Για να το τοποθετήσω καλύτερα , είναι ένα χρέος απέναντι στους οραματιστές που το δημιούργησαν ,θυσιάζοντας άλλα ουσιαστικά οφέλη για την πόλη αλλά και σοβαρή ευθύνη προς τις επόμενες γενιές που θα μας διαδεχθούν. Ο καιρός και τα περιθώρια για ολιγωρία στενεύουν δραματικά. Με το να προχωρούμε σκόρπιοι, ασύντακτοι, χωρίς πυξίδα ή επαναπαυμένοι σε αυτόματους πιλότους το μόνο που μπορούμε να αναμένουμε είναι η συντριβή.
Ας κοιταχτούμε λοιπόν πιο έντιμα απέναντι στον καθρέφτη . Όλο και κάτι θα βρούμε που μπορούμε να κάνουμε...Είναι καιρός να αφυπνιστούμε , να συσπειρωθούμε να προοδεύσουμε!



«Οκνηρός δεν είναι μόνο εκείνος που δεν κάνει τίποτε , μα κι εκείνος που μπορεί να κάνει κάτι καλύτερο και δεν το κάνει»
ΣΩΚΡΑΤΗΣ

(Δημοσιεύθηκε στην «Εβδομάδα των Καλαβρύτων» Αρ.φυλ.301 την Τετάρτη 8/11/2006)