ΣΚΙ ΕΚΤΟΣ ΠΙΣΤΑΣ - ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΑΔΥΝΑΜΟ

Του Κ.Γκορτζή

Είναι ιδιαίτερα σημαντικό να κάνουμε σκι πάντα στα όρια του λιγότερο ικανού σκιέρ ανάμεσά στην ομάδα. Μία αλυσίδα αντέχει όσο ο πιο αδύναμος κρίκος της, το ίδιο ισχύει και σε μια ομάδα ατόμων που βρίσκεται για σκι εκτός πίστας.
Αν είστε σε μια απότομη πίστα με αφράτο χιόνι και όλη η ομάδα είναι ικανή να την αντιμετωπίσει πλην ενός, αυτός ο ένας σκιέρ αυτομάτως νιώθει μεγάλη ψυχολογική πίεση. Πολύ συχνά ο λιγότερο έμπειρος σκιέρ δεν απολαμβάνει το ίδιο την ομορφιά και τη δυσκολία της διαδρομής (λόγω άγχους) όπως οι υπόλοιποι, με χειρότερη κατάληξη τον ίδιο του τον τραυματισμό. Συχνά (το κάνουμε όλοι μας), με τις αγνότερες προθέσεις παίρνουμε στην παρέα λιγότερο ικανούς σκιερ με θλιβερή όμως κατάληξη. Για να αποφευχθεί αυτό πρέπει οι ικανότεροι να έχουν μεγάλα αποθέματα υπομονής και ευθύνης όταν παίρνουν μαζί τους λιγότερο έμπειρους σκιέρ.
Ένας άλλος βασικός παράγοντας είναι το βαθύ απάτητο χιόνι σε συνάρτηση με την σταθερότητα του snowpack. Αυτός που θα κατέβει την πίστα ομαλά και με συνεχείς στροφές στην γραμμή πτώσης (fall line) της πλαγιάς, στρεσάρει πολύ λιγότερο το χιόνι από τον σκιέρ που θα έχει συνεχείς πτώσεις ή που κάνει δυο-τρεις στροφές και μετά μεγάλες τραβέρσες. Η ένταση που δημιουργείται από την πτώση του χιονοδρόμου στο χιόνι είναι ένας πιθανότατος κίνδυνος πρόκλησης χιονοστιβάδας, όπως επίσης και το οριζόντιο ‘κόψιμο’ (τραβέρσα) μιας πλαγιάς. Σε αυτή την περίπτωση ο λιγότερο ικανός χιονοδρόμος δεν διακινδυνεύει μόνο τον εαυτό του αλλά και την υπόλοιπη ομάδα.
Αυτά είναι ακραία βέβαια παραδείγματα, αλλά πιέζοντας κάποιον πέρα από τα όριά του γίνεται επικίνδυνο και μπορεί να έχει μοιραίες επιπτώσεις.
Ο "αρχηγός" της ομάδας πρέπει να διαθέτει πάντα την υπομονή να περιμένει τον πιο αργό της ομάδας, αλλά και την αίσθηση να επιλέγει το καταλληλότερο terrain για όλους (αυτός ο κανόνας ισχύει και για εντός αλλά και για εκτός πίστας σκι.).
Ένας άλλος βασικός κανόνας είναι ότι δεν πρέπει ποτέ να αφήνουμε τον λιγότερο ικανό της παρέας να κατεβαίνει τελευταίος και αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό όταν οι διαφορές επιπέδου μέσα στην ομάδα είναι μεγάλες. Για παράδειγμα, εάν απομένει μια μεγάλη πλαγιά με αφράτο χιόνι και ο τελευταίος χιονοδρόμος έχει πτώση και χάσει το σκι του ή τραυματιστεί δεν θα υπάρχει κανείς πιο ψηλά να κατέβει για βοήθεια. Το τελευταίο που θα ήθελε κάποιος είναι να ξανανέβει την πλαγιά για να βοηθήσει κάποιον τραυματισμένο ή κάποιον που ψάχνει το πέδιλό του στο αφράτο χιόνι.
Κ.Γκoρτζής (διπλωματούχος εκπαιδευτής σκι)

__________________

«Ας απολαύσουμε λοιπόν τις λευκές αποδράσεις μας εκτός ορίων των πιστών , στα όρια όμως της σύνεσης και της λογικής ώστε το όνειρο να μείνει όνειρο και να μην μετατραπεί ποτέ σε εφιάλτη...»
ΧΙΟΝΟΔΡΟΜΟΣ

(Δημοσιεύθηκε στην «Εβδομάδα των Καλαβρύτων» Αρ.φυλ.275 την Παρασκευή 20/01/2006)